Mens en zingeving: Wat in mijn leven zin geeft

Ik ben als Jodin in een joodse familie geboren, met alle tradities en rituelen van dien er op en er aan en er in. Natuurlijk, ik woon in een democratisch land en ik ben meerderjarig en ik kan zelf beslissen of ik zo verder wil leven of niet. En mijn keuze is om zo verder te leven, een keuze gemaakt met de volle zekerheid. Zo ben ik gelukkig en ik denk er niet over om zelfs voor één dagje een ander bril op te doen om maar uit te proberen of ik met iets anders meer gelukkig zou kunnen zijn.

Als ik mijn religie en mijn leven met andere religies en levens op onze wereld vergelijk, is het voor mij duidelijk dat er bij mijn religie enkel voordelen zijn, en veel.

Neem bijvoorbeeld bij het artikel “iedereen borderline?” (was vorig jaar in de cursus RZL) het kenmerk ’je relaties zijn intens, maar instabiel’. Daar kan ik mij dus helemaal niet in zien. Het is een feit dat een relatie bij ons in de meeste gevallen (90%, kan ik zeggen) intens EN stabiel is.

Mijn grootouders zijn 80 en nog steeds heel gelukkig getrouwd. Mijn moeder is hun jongste kind, de jongste van 6, zelf al 30 jaar super gelukkig getrouwd. De andere 5 zijn ook allemaal getrouwd, één keer maar. Mijn grootouders hebben 36 (!) getrouwde kleinkinderen  en NIEMAND van hen is gescheiden of ooit gescheiden geweest! En ik heb het hier over normale mensen, die heel gelukkig in hun relaties zijn en die zelf al veel kinderen hebben. Alleen daarvoor zou ik al een jood willen zijn…