2018 Antwerpen, 12/02/2013
He, Sabine
Lang geleden, he? Maar ik heb besloten dat de tijd gekomen is om... je een brief te schrijven!
Sympathiek van me, he? Om een beetje aan een oude vriendin te denken.
Laat me eventjes uitleggen:
Weet je nog toen we bij Mevrouw Verhove per twee, van voor in de klas, een boek moesten komen bespreken?
Je koos mij toen als partner, omdat je zelf geen zin had om een boek te lezen... Ja, ik weet het nog goed.
Allez, 't is niet om je oude zonden boven te halen, dat ik je nu schrijf.
Wij (of beter gezegd, ik) hadden voor het boek "De spoorwegkinderen" van E. Nesbit gekozen.
Ik ben er van overtuigd dat je tot de dag van vandaag het verhaal nog niet precies kent.
En, zoals je weet, vind ik dat bijzonder jammer, want het is een goed boek!
Ik heb in ieder geval een ander manier voor je gevonden om het verhaal beter te leren kennen, Sabine.
Het boek is namelijk verfilmd! De film noemt 'The Railway Children'.
En doe me een plezier, Sabine, als je eens tijd hebt, bekijk die eens! als je geen tijd vindt, maak dan tijd...
En om je een beetje aan te moedigen, zal ik je nu uitleggen waarom ik die film zo super vond.
Het verhaalt begint in Londen, een familie, vader, moeder en drie kinderen, leven in de stad. Ze zijn rijk, welopgevoed en de kinderen zijn eerder verwend, alhoewel ze geen onuitstaanbare rijkelui zijn...
Het ongeluk tast toe en vader wordt onterecht van een misdaad beschuldigd en tot vijf jaar gevangenis veroordeelt. Het leven van moeder en de kinderen verandert in enkele dagen. Ze gaan van stinkend rijk naar arm, moeten naar het platteland verhuizen en al hun bezittingen worden in beslag genomen.
Het is bijzonder interessant om te zien hoe elke personage met de nieuwe situatie overweg gaat.
De kinderen kunnen het aan de ene kant nog niet echt geloven, zo smeken ze hun moeder om te mogen verwarmen, wanneer er niet genoeg geld voor kolen is. Aan de andere hand kampen ze veel beter met hun nieuw leven dan hun moeder, die teruggetrokken en zelfs ziek wordt en nu verhalen moet schrijven om aan de kost te komen.
Het is ook bijzonder aangrijpend om te zien hoe de kinderen zelf de situatie aanpakken en nieuwe vrienden maken, anderen helpen en een oplossing zoeken hoe ze hun moeder weter beter kunnen maken.
Sabine, wat moet ik zeggen. Het is geen volwassenen film, maar je kent me. Ik zou van een goede babyfilm genieten.
Het beste, en laat me iets weten!!
Sara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten