“Solidariteit wordt een kostbare luxe en moet de
plaats ruimen voor steeds tijdelijke coalities met als voornaamste zorg dat men
er meer winst uit haalt dan de anderen. Diepgaande sociale banden met collega’s
zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk
zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de
organisatie. Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop
aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de
frustraties afgereageerd worden op de zwaksten.”
Het is treurig om te moeten aanzien waar mensen allemaal toe
in staat zijn gewoon om de wereld er van te overtuigen dat zij beter, slimmer,
sterker en sneller zijn dan hun naasten.
Waar zijn de tijden waar de mens mee gelukkig was met een
succes van zijn collega heen gegaan? Familieleden verraden elkaar op de ergste
manieren, alleen maar om zichzelf er van te overtuigen dat ze tot hetzelfde als
hun naaste in staat zijn en zelfs tot meer dan dat.
Het is een groot probleem dat iemand die vandaag in de
wereld echt erkend wil worden, meer moet doen dan normaal. Hij of zij moet dan
iets presteren dat niemand daarvoor gelukt is. Dat geeft stress en dat leidt
tot ongewenste handelingen.
Misschien moeten we er niet meer zozeer naar streven om in
de wereld erkend te worden, is dan de vraag. Dat is zeer moeilijk, vandaag de
dag. Want als het mijn buur, zus, vriendje wel lukt, waarom zou het mij dan
niet lukken? Mensen zijn te trots om zoiets te slikken.
Ik vind dat een mens niet mag vergeten dat wanneer hij warm,
trouw en lief tegen zijn vrienden en familieleden blijft, hij door hen altijd
erkend zal worden. Als een goed iemand, als een betrouwbaar iemand, als een
waardevolle vriend. En is dat niet genoeg voor ons? Het zou genoeg voor ons
moeten zijn, ten slotte is dat ook ons doel, zo maken we de wereld immers een
betere plaats. Maar jammer genoeg is dat voor de meeste mensen niet genoeg.
Volgens mij is het altijd beter om je naasten en
familieleden te vriend te houden, zelfs al ben je dan niet wekelijks in het
nieuws. Je familie zal je altijd bijstaan, altijd te hulp schieten, van
celibrities moet je dat niet verwachten. Zij hebben genoeg problemen in hun
eigen leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten