donderdag 14 februari 2013

Mens en Samenleving: Paul Verhaeghe, idee 3


“Het doel heet dan zelfmanagement en ondernemerschap: jongeren moeten zichzelf beschouwen als een bedrijf, waarbij kennis en vaardigheden in eerste en laatste instantie een economisch belang hebben waarmee zij hun marktwaarde kunnen verhogen. Daarmee  heeft het competentie-onderwijs uitdrukkelijk het ideologisch gedachtengoed van het neoliberalisme geïmplementeerd in de scholing van onze kinderen. We hoeven dan ook niet verwonderd te zijn als hun eerste vraag luidt: wat brengt het op? Voor mij?”
Gelukkig is dat al aan het veranderen. In de kleuterklas, in ieder geval.
Het komt meer en meer voor dat een kleuter niet meer naar school komt met ‘een doel’ voor de ogen, hij leert spelenderwijs. Kleuterleidsters moeten de knutselwerkjes van de kleuters niet meer afwerken, zo dat mama ziet dat de kleuter ‘iets heeft gedaan’. Nee, het knutselwerkje alleen was al een keuze van de kleuter zelf in de eerste instantie. En natuurlijk mag hij of zij het doen op welke manier hij/zij dat wil.
Maar dat is bij de kleuters, en het zou goed zijn bij de oudere leerlingen ook. Hoe moet een 13-jarige puber nu weten welke richting hij moet kiezen? Iedereen weet dat een leerling in die leeftijd nog niet aan zijn toekomstige carrière denkt. Maar hoe moet het dan wel?
Zo zijn er veel gevallen waar de ouders kiezen wat het beste voor hun kind is. Maar weten de ouders wel wat het beste voor hun kind is? Of kiezen zij gewoon die richting die zij graag zouden willen dat hun kind volgt? Want dat is niet eerlijk en komt maar al te veel voor.
Verder zijn er soms leerlingen die wel heel goed weten wat ze willen, maar het word hen afgeraden.
En dat kan om verschillende redenen. Bijvoorbeeld, dat ze in die sector niet gemakkelijk werk zullen vinden of enkel laagbetaalde jobs. Maar is dat dan eerlijk, om vanwege zo een reden van je keuze afgeraden te worden? Het is immers een richting die de leerling graag zou volgen. Waarom zou een leerling jaren in een bepaalde klas zitten zwoegen om ‘de beste job’ krijgen, terwijl hij of zij er geen dag gelukkig mee is?
Het is een moeilijk dilemma. Het heeft toch ook geen zin om jaren in een leuke klas te zitten wanneer je weet dat je later geen job zult vinden…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten