Mens en Samenleving: Paul Verhaeghe, idee 2

“De bipolaire stoornis – aka manisch-depressieve psychose – is bij uitstek de aandoening van het neoliberalisme. In beide gevallen zijn we ervan overtuigd dat de oorzaak buiten ons ligt, dat er ergens een magische pil is of een nieuwe Führer die ons zonder eigen inspanning zal verlossen van onze kwaal en van het kwade. Niet dus.”

Het is, jammer genoeg, geen geheim dat het aantal ‘mentaal zieke’ personen drastisch stijgt.

Duizenden mensen nemen vandaag de dag antidepressiva en dat zijn nog de lichte gevallen.

Hoeveel criminelen lopen er niet rond en wanneer ze eindelijk gepakt worden, worden ze geëxcuseerd met een “hij is ziek” of “psychisch gestoord”…

Mensen weten dat, mensen maken er misbruik van. Komt een Kim van Gelder en vermoordt baby’tjes en dan is hij ocharme ziek en komt er geen zinnig woord uit zijn mond!

Natuurlijk is hij psychisch gestoord! Hij is gek! Daarom gedraagt hij zich ook als een gek.

Maar is dat een excuus??? Waar gaan we met de wereld heen?

Als een persoon op vlak van ‘psychische gestoordheid’ van zijn daad kan worden vrijgesproken, dan had die persoon zich al voor zijn daad moeten komen aanmelden met het bericht: “Ik ben gevaarlijk, let op mij, ik kan verschrikkelijke dingen uithalen.”

Maar dat gebeurt natuurlijk niet. Enkel na de daad wordt er met allerlei smoesjes van ‘ziek' en 'verschrikkelijke jeugd’ aangekomen. En ondertussen moeten slachtoffers woedend, maar hulpeloos toekijken hoe hun beul vrijgesproken wordt of maar een aantal jaren gevangenis krijgt om daarna met hun misdaden verder te gaan.

Waarom zijn er zoveel personen die depressief zijn, is de grote vraag.

Het antwoord, of toch een deel ervan: het is toegelaten. Zo’n 50 jaar geleden had niemand willen toegeven dat hij een psychiater ziet, dat hij voor therapie gaat. Depressiviteit en andere psychische aandoeningen waren nog vreemd. Mensen veroorloofden zich niet zo snel om er toe aangeleid te worden. Vandaag de dag is dat het normaalste ding in de wereld. Aan de ene hand is dat natuurlijk zeer goed. Niemand kan ontkennen dat er veel personen veel en veel beter geholpen kunnen worden. Maar aan de andere hand is dat ook de aanleiding in stijging van mentale ziektes. Een mens zegt tegen zichzelf dat het normaal is hoe hij zich voelt, dat het normaal is dat hij pillen slikt. Het bestaat immers. De helft van de wereld zit er immers mee. En dat is een verkeerde boodschap! Een mens zou zichzelf tot verbetering moeten willen aanzetten. Hij moet in zijn hoofd de boodschap nemen van ‘dat is niet normaal, absoluut niet, kruip er uit!’